ประวัติความเป็นมา

ในสมัยตระกูลโตกุงาวะ เป็นโชกุน ราวปี 1609 (ตามปฎิทินของญี่ปุ่นเป็นปีที่ 14 ของไกโช) ไดมียว ชิมาสึ ตระกูลซัทซูมา ได้ยึดหมู่เกาะริวกิวเป็นเมืองขึ้น และมีนโยบายห้ามประชาชนมีอาวุธอยู่ในครอบครอง จึงสันนิษฐานได้ว่า การพัฒนาของคาราเต้ เป็นการต่อสู้ป้องกันตัวเอง โดยไม่ใช้อาวุธ เป็นผลของแรงกดดันจากการห้ามใช้อาวุธเป็นทวีคูณ และกล่าวได้ว่า คาราเต้เกิดจาก การผสมผสานระหว่างท่วงท่าป้องกันตัว เสมือนหนึ่งใช้อาวุธ การได้รับอิทธิพลจาก สำนักดาบ ของตระกูลซัทซูมา (สายจิเก็นริ,Jigen-ryu) ที่มีการฝึกฝนเพลงดาบ โดย่เน้นการเอาชนะคู่ต่อสู้ให้ได้ โดยการฟันในดาบเดียว ซึ่งคาราเต้ ได้นำหลักการดังกล่าวมาใช้ ในการฝึกฝน เพื่อให้สามารถล้มคู่ต่อสู้ ภายในหนึ่งเทคนิคและได้พัฒนามาเป็นคาราเต้-โดในปัจจุบัน